Osobiście przeczytałam kilka trekowych. Po angielsku i chyba trafiłam na jakieś lewe, bo mnie nie wciągnęły za bardzo. Może po prostu jestem zbyt wybredna, albo nie wczułam się dobrze w melodykę i mentalność językową. Fakt faktem wolałam w tak zwanym międzyczasie sięgnąć po rodzimego pisarza. Tylko obawiam się, że w ogóle sf na rynku światowym troszeczkę podupada. Trochę mnie męczy porównywanie książek napisanych w latach sześćdziesiątych z tymi powstającymi obecnie. Czegoś im brakuje. Jakby postęp naukowy, jaki się dokonał na przestrzeni tych czterech dekad odarł pisarzy z wyobraźni. Dokładnie o tym rozmawiałam ze znajomą edytorką. O tym, że w sf brakuje ostatnio wyobraźni. W sygnaturce Evivy jest cytat z Cyrana. Warto wspomnieć, że był on postacią historyczną i pierwszym pisarzem sf. Pierwszym człowiekiem, który dopuścił możliwość udania się człowieka na Księżyc.
Z drugiej strony czy można porównywać klasykę taką jak książki Herberta, czy chociażby Lema do powieści trekowych? To chyba już inna kwestia. Dobrze chociaż, że Lema mam niemałą kolekcję. Może mało trekowe, ale szczerze polecam. Zwłaszcza Dzienniki gwiazdowe .
