Teraz - tradycyjnie - ja. Na duży plus - tradycyjnie - powaga w traktowaniu (wszech)świata i swoisty realizm, objawiający się 1. ukazaniem sensacyjnych zdarzeń bez przesady typowej dla współczesnego kina akcji, 2. tym, że i przeciwnicy a) potrafią myśleć, b) są ludzcy, nie - kartonowo źli. Poza tym nie widzę jakoś różnicy w stosunku do reszty serialu - nadal nudnawo, lecz mimo to wciągająco, nadal wstawki-dłuzyzny (tym razem tubylczy, dla oszczędności ludzki, nie Obcy, festyn*).
Przy czym na plus zapisać należy sceny finalne - Mon Mothma przemawiająca do pustawej i obojętnej sali Senatu (ładna kontynuacja wątku z TRoS), radość Luthena. No i nieco zaskakujące zachowanie Cassiana - który stał się już zimnokrwistym zabójcą z zasadami w stylu Hana Solo, Mala Reynoldsa, wczesnego Dina Djarina i samego siebie z R1**, ale wciąż nie ma ochoty być Rebeliantem. Na minus zaś śmierć tego młodego - chłopak zginął przez brak profesjonalizmu swój i kolegów. Niby też życiowe, ale idiot plot.
* Dobrze, że choć lekarz wygląda z lekka niehumanoidalnie, prezentując się jak krzyżówka Maz Kanaty, Diagnosana z FSC i Sagitara z Nowych przygód He-Mana.
** Przy czym z całej tej gromadki w pełni przekonująco wypadł tylko Han, reszcie scenarzyści przełączali ręcznie tryby zacności i bezwzględności ze zbytnią ostentacją.
