Parę dni temu ukazał się 900 numer The Amazing Spider-Man i no cóż, większość fanów w sieci jest nim bardzo rozczarowana. Liczyli na jakąś epicką historię, a dostaliśmy humorystyczno-głupawą opowiastkę z udziałem Sinister Six (fakt, że w swoim najsłynniejszym składzie), Living Braina i jego nowej, debiutującej tu wersji - Ultra Living Brain.
Nadal nie ma też wyjaśnienia, skąd obraza większości świata superbohaterów na Pająka, o czym pisałem parę postów wyżej. No i wielu fanów jest zirytowanych też tym, że w tak okrągłym numerze całkowicie brak jest MJ. Co dziwi tym bardziej, że mamy tu urodziny Petera i pojawia się wielu innych gości. Aha, i na koniec numeru Spidey całuje się z Black Cat (co stanowi chyba najciekawszy element historii, ale z drugiej strony ostatnio były między nimi bardzo kumpelskie relacje, więc to też dziwi).
Tak na marginesie, i w nawiązaniu do wiadomego problemu z upływem czasu w Marvelu, ktoś powinien policzyć ile tych urodzin Petera kanonicznie już widzieliśmy. 🙂 Ja kojarzę minimum jedne z czasów TM-Semic, a konkretnie z ery rysowanej przez Larsena.
No i w związku z nieobecnością MJ wątek jej tajemniczych dzieci i nowego chłopaka nadal pozostaje niewyjaśniony.
A że głupio było takiemu numerowi nie dać powiększonej objętości, to dostaliśmy na końcu kilka pomniejszych historyjek, jeszcze mniej ciekawych i osadzonych nieco bardziej w naszym świecie. Jedna dotyczyła biblioteki publicznej w Nowym Jorku, która - jak najbardziej realnie - ogłosiła amnestię i brak kar dla wszystkich, którzy nie oddali książek w wyznaczonym terminie. Z czego skwapliwie skorzystał Peter Parker - ot taka promocja odpowiednich postaw przez Marvela, czy też mówiąc po angielsku "idea placement".
W kolejnej wystąpił Jimmy Kimmel - znany w USA gospodarz talk-show, który zaprosił Pająka do swojego programu. W ogóle te dwie historyjki przez swoje więzy z realnym światem przypomniały mi o numerze sprzed - teraz już dobrych - paru lat z udziałem Baracka Obamy, z okazji bodaj jego wyboru na 2 prezydencką kadencję...
Czytałem go w swoim czasie i również zawiera bardzo słabą opowieść, skleconą tylko po to, by pajączek mógł spotkać ówczesnego prezydenta, pokazanego jako super gość. Co nie przeszkadzało w tym, że w USA za tym numerem oszalano - ponoć wymagał iluś dodruków, tak dobrze się sprzedawał. I to też pokazuje różnicę w podejściu między nami a nimi - gdyby coś takiego ukazało się w Polsce, z jakimś naszym politykiem niezależnie z jakiej opcji - zaraz byłyby głosy o obrzydliwej propagandzie, i w zasadzie byłyby słuszne. A Amerykanie taki styl kochają...
To zresztą przypomina, jak ci różni herosi - dziś stanowiący chleb powszedni, i których pełno w różnych mediach do przesytu - wtedy w naszym kraju byli towarem rzadkim, wręcz luksusowym, nie licząc oczywiście tej garstki o której serie mieliśmy wydawane.
Przy czym jednak nawet te skromne występy gościnne (począwszy od pojawienia się Punishera w "Spider-Manie 1/1990" a Batmana w "Supermanie 1/1991") potrafiły dać - w połączeniu z takimi oto okładkami* (które obaj pamiętamy):
...wrażenie obcowania z rozbudowanymi uniwersami (dostępnymi nam w formie urywków, ale zawsze)... Co zostawiało spore pole dla wyobraźni, a jeszcze większe dla ciekawości...
* Pierwszej z nich, zaczynającej historię TM-Semic, dobrze się zresztą przyjrzeć bliżej:
https://www.romitaman.com/privategallerypiece.asp?piece=17473&artistid=1014
(Bo kogóż tam nie mamy? Luke Cage, Vision, Doctor Strange, Iron Man, Hawkeye, ROM Spaceknight, Wolverine, FF w komplecie, Namor, Hulk, Scarlet Witch, Captain America, Nick Fury, Iron Fist, Nightcrawler, Moon Knight, Medusa, Jack of Hearts, Wasp, Thor, Silver Surfer, Black Widow, Daredevil... no i Spidey, rzecz jasna.)
Skądinąd warto odnotować jak odbijało od tego schematu wejście na polski rynek - dynamicznie się wtedy rozwijającego - Image (było to zresztą pochodną sposobu w jaki debiutowały te serie na rynku amerykańskim - McFarlane i Lee wyraźnie wiedzieli co się dobrze sprzedawało) - gdzie w Spawnie i WildC.A.T.s dostaliśmy w zasadzie na samym starcie gościnne występy Youngblood i wzmiankę o Savage Dragonie (co od razu pozwalało poznać prawie całą ówczesną czołówkę tego komiksowego wszechświata), potem zaś - wspominane już - cameos czołowej pary X-Men i Supka-w-cywilu z żoną (co umieszczało nowych bohaterów w szerszym - a znajomym i polskiemu odbiorcy - kontekście).
