PRODUKT MOŻE ZAWIERAĆ ŚLADOWE ILOŚCI SPOLIERÓW przed przeczytaniem skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutom
Ten wątek jako całość też w miarę przypadł mi do gustu, głownie przez pokazanie bzdurnych realiów jako często są obecnie spotykane w zachodnich społeczeństwa. Chodzi mi o nie radzenie sobie rodziców z zachowaniem Milesa, ich niezrozumienie dla jego zachowania. Znamienne są tu słowa jego matki: ten dzieciak nie ma prawa narzekać, ma wszystkie zabawki i wszystkie gry jakie chce. I tyle, z jej punktu widzenia jak i wielu współczesnych rodziców dzieciak z automatu ma być szczęśliwy mając to wszystko. I dopiero po kilku odcinkach ich prawie dorosła córka musi otworzyć im oczy, niemalże używając łomu: kiedy zajmował się tym jaszczurem to nie był ten sam apatyczny, nieangażujący się Miles, po raz pierwszy w życiu miał jakąś pasje. I to wielkie WTF na twarzach rodziców, to nieomal książkowe, ale nadal za często spotykane w świecie realnym.
Poza tym w późniejszych odcinkach wątek ten pozwolił nam obejrzeć problemy powodowane przez wielkie jaszczury nie z perspektywy globalnej czy naukowej a lokalnej. Sądzę również, że w późniejszych sezonach, postać chłopaka miała odegrać o wiele poważniejszą rolę. Zmiany którym podlegał zapewne uczyniłyby z niego hybrydę, zdolnego wyczuwać jeśli nie kierować stworami w pobliżu. Bo powiedzmy sobie szczerze, jeśli nie okazałoby się, że istnieje jakaś magiczna super bron, sklecona na zasadzie "wyłącznika awaryjnego" to jedyną metodą na wygranie byłoby napuścić cześć jaszczurów na resztę. No ale, cóż....tego się niestety nie dowiemy nigdy.
