Kolejny film z Jutupki odnoszący się do problemu skały:
Star Wars: The High Republic to nowy projekt, którego akcja dzieje się przed Mrocznym Widmem. Jakieś dwieście lat. Głownie książki i komiksy. Mysle, że liczą się z filmami bo w komiksach możesz dać różnych dziwnych obcych którzy w filmach nie przejdą. Np. Encjanie nie przejdą bo mają kolana w drugą stronę. Pirze by jeszcze przeszło.
Co do wspomnianej skały: już w TOS była skała, ale się ruszała. Była przeto fajniejsza.
W komciach pod wspomnianym filmem toczę dyskusję o wojnie w Disneju. Gdzie by taką dyskusję tu umieścić? EDIT: A jest wątek dekanonizacyjny.
Ale w filmie przeszedł. Co innego animować Sebulbę w filmie a co innego w serialu np. 5 sezonów.
Czy suponujesz jednak, że nie mają pomysłów?
Tam większość bohaterów to jednak ludzie, co najwyżej pomalowani na zielono. Wookie jest.
Przynajmniej się ludzie nie krzyżują z Łukimi.
Tam większość bohaterów to jednak ludzie, co najwyżej pomalowani na zielono.
No, właśnie to mam na myśli. O ile w ST Obcy to przeważnie kompletne humanoidy były (ale akcentowano wobec tego różnice kulturowe, by podkreślić ich odmienność od Ziemniaków 😉 ), o tyle w SW daleko - dalej - posunięta humanoidalność mentalna stanowiła normę (co usprawiedliwiano tysiącleciami galaktycznej globalizacji i unifikacji), ale stawiano znów na spore odmienności biologiczne (mimo stosowania zazwyczaj schematu z grubsza humanoidalnego - twarz, spionizowana postawa, itd. - Lucas i spółka szli z lubością w rozmaitą - z ziemskiego punktu widzenia - egzotykę, o czym mówią m.in. materiały zza kulis Prequeli). Tymczasem, kiedy spojrzymy na materiały promocyjne THR:
Widzimy - jak sam przyznałeś - ludzi (wliczając near-humans, czyli ewolucyjne ludzkości odrosty) i humanoidy (pochodzące z b. znanych i oklepanych wręcz gatunków: Wookie, Twi'lek, Trandoshanin - rodak Bosska). Jedynym przykładem jakiejkolwiek kreatywności - niezbyt fortunnym zresztą, sądząc po podnoszącym się hejcie - jest ta nieszczęsna skała (pochodząca skądinąd z - podobno niezłej - powieści Claudii Gray, a wymyślona przez jej faceta, nie przez Kennedy; przy czym mówiąc o niefortunności powstrzymuję się od kategorycznej oceny bohatera nieczytanej pozycji, który wcale nie musi być taki nieudany; skupiam na tzw. odbiorze społ.)...*
* Ok, poza tym antagoniści nie są Sithami (czy czymś sithopodobnym), co stanowi swoiste pójście w ślady NEJ-ki, ale zarazem przejaw pewnej twórczej odwagi, ale to chyba tylko tyle...
