Nie przesadzasz z lekka, po pierwsze to trzeba mieć trochę dystansu do życia a po drugie "kultowych ikon" teraz to pojechałeś co jest kulowego w tym filmie.
Eee, nie przesadzam - a przynajmniej nie czuję, żebym przesadzała 😉
Tak już mam, że gorszy mnie wykorzystywanie bohaterów, których znam z filmów/książek/gier/whatever w celach pornograficznych - już abstrahując od tego, czy dany film/książka/gra/whatever podobała mi się czy nie. Może mam zakodowane w genach poszanowanie praw autorskich, a może po prostu kompletnie psuje mi to wyobrażenie o postaciach. Tym bardziej, że akurat w Avatarze bohaterów naprawdę polubiłam, a miłość pomiędzy Jake'em a Neytiri była dla mnie... nie wiem, jak to określić... natchniona, uduchowiona. Na pewno nie wyobrażałam jej sobie cieleśnie na tą samą skalę, co emocjonalnie. I tyle.
W sumie mój błąd, że w ogóle kliknęłam w ten link 😛
A co do kultowości - ja nie wątpię, że wokół Avatara urośnie własna mitologia, która w mniejszym lub większym stopniu wpisze się w świadomość fanów sci-fi. To nie jest film zły - w sumie jedyną wadą, jaką mogę w nim dostrzec jest już gdzieś widziana historia. Ale z drugiej strony, czemu pokazywanie uniwersalnych prawd w nowej otoczce miałoby być złe? Avatar to sci-fi, a żeby sci-fi trafiło do masowego odbiory - żeby taki masowy odbiorca mógł je bez problemu przetrawić - powinno być uniwersalne. Jeśli przeciętnego odbiorcę zasypie się i technikaliami, i skomplikowaną fabułą, to będzie mu po prostu ciężej się w filmie odnaleźć. A przynajmniej tak uważam. Star Wars - walka ze złym Imperium - skomplikowana nie jest. Terminator - uciekanie przed robotem z przyszłości też nie. Itd.
