Świeża pyrkonowa rozmowa z J.D.*:
https://www.youtube.com/watch?v=mxVUcZKhEmA
I nieco starszy panel z Dukajem, Huberathem i jeszcze jednym panem:
https://www.youtube.com/watch?v=oM0idvObsr8
* Wstępna refleksja o niej: Znany z niechęci do bywania na konwentach, a o obecność na e-konwencie jakoś mu łatwiej (sam na sam z dziewczyną, w ciemności, rozumiem go 😎 ). I znowu image zmienił. "Starość..." zaś traktowana jak nowość 😉 za sprawą serialu, widzę. Przy czym warto odnotować stosunek upów i komentarzy do liczby obejrzeń (a mówią, że Lem jest niszowy...).
Ale - edit: - do konkretu. Ciekawe jest jego spojrzenie na technologię - trochę Lema (pędzenie na krze słynne), sporo Platona, i memetyka Dawkinsa bez pojęcia memów (choć te potem się pojawią, gdy będzie mowa o Conradzie). Jak mówił o roli pisarza - automatycznie myślałem o Lemie, i o tym na ile - choć z innej epoki - w te dukajowe szufladki się wpisywał (i wyszło mi na to, że nie tylko świetnym pisarzem, filozofem, był, ale i w demonstrowanym do świata dystansie okazywał się atrakcyjny lajfstajlowo). Pytanie o empatię - J.D. sam się pochwalił, że protezuje sobie rachubą to i owo, jak GOLEM XIV (skądinąd przypomina się praca, kiedyś ją chyba na Phoenixie linkowałem, że taka wykalkulowana empatia głębsza jest - wbrew pozorom - od odruchowej, która ma bardziej pozorny charakter). Książki mądrzejsze od autorów - poniekąd w kontrze do znanej tezy, że bohater nie może być mądrzejszy od swojego twórcy, ale coś w tym jest - czasem, jak przeglądam stare posty, mam wrażenie, że zdarzało mi się pisać rzeczy znacznie mądrzejsze ode mnie (choć są i takie, których się mocno wstydzę). Konieczność orzypisowywania Homera postulowana? - wygląda jakby się ze struktury "...aksolotla" tłumaczył. Odpowiedź na pytanie o mniemaną niezmienność ludzkiej natury - wyszło na to, że skale lemowskie i jego interesują. Poza tym Kurzweila od niechcenia, i wręcz pieszczotliwie, na śmietnik odesłał. A znów fragment o rozwoju AI - prędzej bystry, niż Elektrybałt, że tak powiem; chiński pokój, no i widać skąd się idea Astromancera wzięła. Podparte Westworldem rozważania etyczne - ciekawe; czyli, że postępując niemoralnie wobec Nikogo(?) i tak sami siebie paskudzimy. Teza, że siła polityczna leży teraz w Silicon Valley? - do przemyślenia (ciekawe, że nie podparł jej doraźnie prezydenckimi banami pokampanijnymi). Deklaracja, że nie ma zapędów apostolskich - czyli Antylem jednak (bo Lem wymierzał sprawiedliwość widzialnemu światu)? Tylko czy mu wierzyć... No i fajnie wiedzieć, że od klasycznego pisania na maszynie zaczynał. Przy czym wrażenie miejscami nieco smutne, bo rozbija - odwołując się do logiki rynkowej - bardziej idealistyczne sądy rozmówczyni (Pani Agnieszko nie daj Pani w sobie za mocno zasiać tego ziarna zwątpienia!). (Tu wszakże - powtarzając się - nie zgodzę się z tak szybkim i radykalnym odsyłaniem pisma na śmietnik, dla pewnych, bardziej złożonych, treści, w tym wiedzy ścisłej i technicznej, to jest wciąż najlepszy sposób przekazu, i pozostanie takim do momentu wynalezienia techniki bezpośredniego uploadowania danych do mózgownicy. Odpiśmiennić się może tylko popkultura.) Potem jeszcze białourękawicznione uderzenie - celne - w psychoanalizę, i - znów po GOLEM-owemu, choć i gombrowe gęby w niedopowiedzeniu tam brzmią - w samo pojęcie ego. A skończyło się teorią umysłu (na przykładzie Hannibala-kanibala, choć kojarzy się i miłość przyszłości według Pohla, z "Dnia milionowego"), tradycyjną dukajowa pochwałą seriali i muzyką, z Rammsteinem na czele. A o "Starości..." jednak nic w sumie. Dająca do myślenia rozmowa.
