A jakby ktos wpuscil tam wirusa i skasowaloby ta pamiec 😉
Więc trzebaby się było zaopatrzyć w program antywirusowy 😛
A tak na powaznie, z jednej strony fajnie zyc wiecznie, ale z drugiej to troche dlugo ta wiecznosc 😛
A na takim "twardym dysku" to by nie bylo juz normalne zycie tylko co w rodzaju nexusa, taka sztucznosc.
Nie sądzę. Myslę, że takie życie przypominałoby to z filmu "13 piętro".
Uważam, że nasz organizm ma pewien „czas używalności” i po przekroczeniu tego czasu zaczynają się w nim psuć poszczególne elementy. To swego rodzaju mechanizm bezpieczeństwa, który chroni naszą cywilizację przed nadmierną liczbą ludzi. Jeżeli ludzi będą rozwijać medycynę, to pojawią się nowe choroby. Nasza planeta ma pewne nieprzekraczalne zasoby energetyczne, które wystarczają na utrzymanie tylko ściśle określonej populacji.
Ndmierną liczbę ludzi mozna przesiedlać na inne planety (brutalne ale konieczne 😕 )) albo przegrać ich swiadomość do pamięci wirtualnej.
Zasoby energetyczne Wszechświata (tego znanego), też są ograniczone, a poza tym najprawdopodobniej będzie się on rozszerzał w nieskończoność, przez co na jeden metr sześcienny Wszechświata będzie przypadać coraz mniej energii. Nawet zapisany w komputerze ludzki umysł będzie potrzebował energii, a jej będzie coraz mniej.
Faktyczna nieśmiertelność nie istnieje, a wszelkie próby jej osiągnięcia mogą dać rezultaty przeciwne do oczekiwań. Zresztą kto by chciał być nieśmiertelny w takim świecie.
Faktycznie wszechświat po kilkudziesięciu miliardach lat nie będzie się do niczego pożytecznego nadawał i w ogóle nie bedzie mozna pobierać z niego energii ale ponoć istnieją inne wszechświaty (tzw, równoległe). Więc nalezy opracować sposób przenoszenia się (albo tylko informacji o sobie) do tychże wszechswiatów) i problem z głowy :). Kiedy nasz wszechświat umiera uciekamy do innego, który się właśnie narodził...
Gdybyśmy wygenerowali śwait wirtualny, który byłby idealny (coś jak utopia) to chyba każdy chciałby w nim zyć wiecznie.
(...)
Słuszna uwaga 🙂
