No cóż, obejrzałem sobie w odstępie kilku dni Spider-Man Far From Home (w końcu), a zaraz potem No Way Home...
Ten pierwszy... Peter dostaje cudowne okulary Starka, które potrafią przywołać całą armię dronów z orbity okołoziemskiej. Te drony mają chyba napęd warp, bo dolecenie do ziemi zajmuje im ile, z minutę? No i skoro te okulary to taka super rzecz, to dlaczego nikt ich nigdy jak dotąd nie używał?
Podoba mi się pomysł z "mobilnym holodekiem" Mysterio, bo nawet fajnie rozwija jego komiksowe talenty, choć od strony technicznej strasznie to zaburaczone. To nie może działać na zasadzie samych projekcji świetlnych, bo światło musi na coś padać. Ale niech im będzie, w sumie stopień nierealności podobny jak z hologramami w ST.
Tylko że Mysterio jak już zdobywa okularki, to używa tych dronów do zwiększenia skali swoich iluzji, tylko niby jak, skoro te drony służą do strzelania? Skąd by niby miały posiadać holo-emitery czy jak tam to zwać...
Pisałem kiedyś na Phoenixie:
film z Mysterio, w którym ciągle nie wiemy co jest prawdą a co fikcją, a na końcu dowiadujemy się, że cały czas jako widzowie byliśmy oszukiwani - coś jak TNG "Ship in a Bottle" albo DS9 "The Search" - to bym chciał zobaczyć
I w sumie parę takich momentów było, gdzieś w środku filmu, zanim Spidey wylądował w Holandii. Nie trwało to długo niestety. A potem była już standardowa naparzanka.
Teraz No Way Home. Uff, no mam duży problem z tym filmem. Chcieli pokazać stare postacie. OK i fajnie że je widzieliśmy. Tylko że sposób w jaki się to stało... No naprawdę można było bardziej ruszyć głową. Zdecydowanie za dużo w tym magii. Peter dostał od Strange'a jakieś urządzonko, którym szast-prast każdego kogo chce jednym kliknięciem teleportuje do celi. I całe to szukanie kolejnych zbirów-uciekinierów z innego wymiaru i pakowanie ich do owych cel to już w ogóle nie wyglądało jak film, a jak gra komputerowa, gdzie masz kolejne "questy" do wykonania...
Pojawianie się starych pajączków... No tak, Ned ma pierścień i może otwierać portale. Znowu magia. I ci starzy Spider-Mani przeskakują do MCU i tak bez problemu ujawniają swoją podwójną tożsamość, jakby spotkali starych kumpli. Jeszcze obaj coś wspomnieli o tym, że mieli wizje tego miejsca zanim doń przeskoczyli. Jakie wizje, skąd wiedzą że mają ufać Nedowi, Michelle Jones (jak ja nie znoszę tego imienia...) i reszcie, że mogą paradować przy nich bez masek i się wygłupiać? Czekałem na jakieś wyjaśnienie tego wątku i się nie doczekałem.
I potem znowu gra komputerowa, czyli cudowne stworzenie lekarstw dla wszystkich obecnych superłotrów i podawanie ich jednemu po drugim. A logika kompletnie umarła. Tacy przykładowo Norman i Otto zostali wessani do tego świata na chwilę przed swoimi śmierciami - odpowiednio w filmach Spider-Man 1 i 2. Ale już sam Peter z ich świata pochodzi z czasów o wiele późniejszych - bo wspomina Venoma, pamięta wydarzenia z całej swojej trylogii. Analogicznie Spidey-Garfield. A część z tych łotrów wcale nie umarła (Lizard, Sandman), to z jakiej daty zostali oni ściągnięci? Na jakiej zasadzie robiona była selekcja, kto pochodzi z jakich czasów? 🙂
No i skoro taki np. Norman został "wyleczony" to jak rozumiem wróci do swojego świata w momencie, w którym zniknął, czyli nie zginie, bo już nie jest złoczyńcą, nie będzie walczył ze Spidey'm i nie zabije się swoją "lotnią". I cała reszta trylogii Raimiego od tego momentu zostaje anulowana tak? No bo przecież jeśli Norman żyje na końcu Spider-Mana 1, to Spider-Man 2 potoczyłby się zupełnie inaczej.
Jednym słowem - fanservice. Tylko i wyłącznie. Twórcy wiedzieli że widownia oszaleje z ekstazy, jak im się da postacie z dawnych serii filmowych, to je dali. A że przy okazji zabili wszelką logikę, także dawnych filmów? Jak widać nikomu to nie przeszkadza, bo film był wielkim sukcesem.
No i końcówka... Jako się rzekło, jak wół inspirowana komiksem One Moment in Time. A samo "magiczne poświęcenie" związku Petera z MJ - choć bez wątku małżeńskiego - także nawiązujące do One More Day. Tylko że w One Moment in Time - choć mocno wówczas krytykowane jako naciągane - zostało to zrobione z większym sensem. Bo wszyscy wówczas zapomnieli, że Peter jest Spider-Manem, a nie, że Peter w ogóle istniał. Ci, którzy znali Petera, dalej go znali, nie wiedząc wszakże o jego sekrecie. A tutaj jak mamy to rozumieć? Że taki choćby Ned nie pamięta, z kim siedział w szkolnej ławce przez parę lat? A może pamięta, że z jakimś chłopakiem, ale nie pamięta twarzy ani imienia, i owa dziura w pamięci mu nie przeszkadza? I tak dalej, i tak dalej.
Podsumowując - oba filmy to rozrywka, miła dla oka, ale absolutnie wymagająca wyłączenia mózgu. A jednak te dawne filmy Raimiego mózg też angażowały. 🙂
.jpg)
-2.jpg)
