Jak na razie opierasz się na porównaniach klasy "w średniowieczu Polska była silnym krajem, więc dziś też taka może być".
Spełniając "obywatelski obowiązek", nie zapomnij dodać.
Z tego prosty wniosek - idąc do wyborów zaszkodziliśmy krajowi - wybraliśmy warchołów.
Przepraszam, z czego? Mając do wyboru g..wno i g..wno chcesz wybrać czekoladę?
Lepszych... Nie. Ale na Zachodzie polityk w razie niejasności podaje się u dymisji, u nas - nawet jak złapią go za rękę, to wrzeszczy, że to nie jego ręka. Widzisz różnicę?
Dziękuję, żeś mnie rozbawił 🙂 Widzisz - już dawno doszedłem do wniosku, że jeśli chcę coś osiągnąć, to nie ma co liczyć na innych.
Zgadza się. Tyle tylko, że obecnie nie ma już o co walczyć.
Sam napisałeś: gdzie dwóch Polaków, tam trzy poglądy polityczne. I to by było na tyle, jeśli chodzi o kwestię organizacji.
Przed drugą wojną światową były organizowane zbiórki na zakup uzbrojenia (Fundusz Obrony Morskiej). M. in. ORP "Orzeł" był w części sfinansowany z takich składek. Poszukaj opisów, jak ludzie reagowali na kwestach. Spróbuj zrobić coś takiego dzisiaj. Dziś jest inna mentalność.
Im więcej osób/organizacji zaangażowanych, tym mniejsze prawdopodobieństwo porozumienia. Dziś nad dobro kraju stawia się dobro własne. Jeśli ktoś chce coś ugrać, to dla siebie, nie dla innych. Taki zaprzęg trudno raczej zmusić do pójścia w jedną stronę...
Już Ci odpowiadam na Twoje argumenty.
Sięgnąłem do XVI wieku bo już wtedy zaczęły się kształtować nasze narodowe i obywatelskie cechy. Polska rzeczywiście miała wtedy okres swej największej świetności i nie przeczę że w przyszłości może zająć w Europie podobną pozycję ( oczywiście chciałbym tego jak najbardziej 😀 Niestety takie cechy jak warcholstwo i korupcja wśród szlachty już zaczęły się rozwijać i skutek był z czasem wiadomo jaki.
Na Zachodzie polityk w razie niejasności podaje się do dymisji, bo czuje silną społeczną presję a u nas chyba nie bardzo, a poza tym tamte społeczeństwa wystawiają do wyborów lepszych kandydatów a my nie potrafimy. Ano właśnie by coś osiągnąć nie należy liczyć na innych tylko wystawić własnych kandydatów.
Z tym że obecnie nie ma o co walczyć to już całkowicie zgodzić się nie mogę. Po pierwsze sprawiedliwszy podział dochodu narodowego na pewno byłby wskazany. Po drugie sam wspomniałeś o korupcji i warcholstwie ( trzeba to likwidować) Po trzecie demokracji, równych szans na starcie i równych praw dla każdego bez względu na dochody i stanowisko trzeba nam chyba bardzo.
Co do tego, że Polacy nie potrafią się zgodnie politycznie organizować w czasie pokoju to oczywiście jest to fakt ale i problem do rozwiązania. Trzeba pracować nad świadomością Polaków systematycznie. Elity intelektualne ciągle tu mają wielkie pole do działania my też możemy w tym kierunku w swoim otoczeniu coś zrobić 😀
Przykład ze zbiórką funduszy na ORP Orzeł jest o tyle dobry, że świetnie ilustruje to, iż Polacy potrafią się dobrze organizować tylko w chwilach wyraźnego zagrożenia. To jest właśnie ta mentalność narodowo-patriotyczna ale niestety mało obywatelska ciągle.
Co do ilości zaangażowanych organizacji i możliwości między nimi porozumienia, to owszem prawdziwe jest to o tyle, że im więcej partii w sejmie i senacie tym porozumienie jest trudniejsze. Mi jednak nie o taką różnorodność chodzi, a tylko o to by jak najwięcej organizacji i stowarzyszeń wystawiało do wyborów swoich kandydatów, teraz przy pomocy internetu mogą oni robić kampanie wyborcze w całej Polsce, a poza tym można tworzyć ogólnopolskie bloki obywatelskie dla kandydatów tych organizacji. Były zresztą już takie bloki tworzone, aczkolwiek większych sukcesów nie odniosły. No cóż widocznie albo promocja była nie najlepsza, albo niestety obecne wbrew pozorom partie wystawiły jednak lepszych kandydatów.
W każdym razie dla każdego niezadowolonego wyborcy była by wtedy alternatywa i głosując na taki blok, lub przedstawiciela jakiejkolwiek opozycyjnej formacji mógłby zamanifestować swoje niezadowolenie bez uciekania się do niegłosowania. Poza tym z tego co widzę niegłosowanie wspiera automatycznie partie popierane przez konserwatywne środowiska kościelne wspierane przez Radio Maryja i ojca Rydzyka, bo oni potrafią się zorganizować. Jeśli komuś to nie przeszkadza, że nie głosując wspiera faktycznie takowe, to już jego sprawa ;D
Co do tej kwestii, że spełniając obywatelski obowiązek wybraliśmy warchołów to powiem tyle, że skoro nie było nas stać jako społeczeństwa na wystawienie lepszych kandydatów, to teraz musimy wybierać między większym złem a mniejszym. Trzeba niestety ponieść konsekwencje takiej postawy społeczeństwa. A tak poza tym to niestety nie zgodzę się z opinią że już nie ma w Polsce żadnych porządnych ludzi kandydujących do wyborów. Łatwo jest oskarżać ale trudniej zdać sobie sprawę że po pierwsze polityk działa w takich realiach jakie zastał i w pewnym stopniu musi się do nich dostosować, po drugie polityka to godzenie sprzecznych interesów różnych grup nacisku, po trzecie problem z mentalnością Polaków jest też taki, że nawet jeśli się trafi wśród kandydatów na polityków uczciwy i mądry człowiek to i tak gotowi są go zniszczyć jeśli tylko pomoże im to oczyścić własne sumienie z własnej niechęci do działania. Właśnie zmieszają go z g...nem na samym starcie !
Mogę tu przytoczyć przykład z "własnego podwórka" Instytucja w której pracuję od 14 lat liczy około 400 osób. Mamy moim zdaniem świetnego dyrektora, który dba o ludzi i z każdy jest gotów porozmawiać o jego problemach i pomóc w miarę możliwości. Watro też dodać że chyba 2 lata temu ten facet zdobył tytuł człowieka roku w Poznaniu. Chętnie bym go poparł gdyby kandydował do rady miasta albo do parlamentu. I teraz ciekawa sprawa jaką ma on opinię wśród polowy a może i większości pracowników. Obgadują go na co dzień, doszukują się złych intencji w każdej jego decyzji, krytykują go niesamowicie, opowiadają na jego temat bzdury niestworzone, posądzają o myślenie wyłącznie o własnych korzyściach chociaż wszelkie jego działania temu przeczą. I tu oczywiście pojawia się pytanie dlaczego tak się dzieje, skoro jest taki dobry? Otóż odpowiedź jest prosta. Pracownicy niewiele zarabiają, uważają że powinni zarabiać więcej, a w ich ocenie winien jest temu dyrektor, gdyż nie walczy (to ich określenie) z Prezydentem miasta o większe pieniądze na pensje pracowników. Ja działam od 11 lat w komisji zwiaków zawodowych i z tego co wiem dyrektor przy każdej nadarzającej się okazji wspomina Prezydentowi o naszych małych zarobkach. Problem leży w tym że pracownicy uważają że jeśli nawet wspomina (w co nie bardzo wierzą) to i tak jest to stanowczo za mało bo powinien twardo postawić się prezydentowi i powiedzieć, że jak nie da pieniędzy na podwyżki to on będzie działał w tym kierunku rada miasta pozbyła się prezydenta, albo zagrozić prezydentowi że sam zrezygnuje ze stanowiska ( ;D - gdy coś takiego słyszę to nie wiem czy śmiać się mam czy płakać znowu ) Dyrektor nie jest u nas wybierany przez pracowników ale mianuje go prezydent by dbał o interesy instytucji i oczywiście interesy miasta a więc i prezydenta. Co ciekawe dalej w tej sytuacji to to że ci pracownicy ( którzy tak chętnie poradzili by dyrektorowi jak on powinien postępować w ich interesach ) Przez całe lata nie chcieli zapisać się do związków zawodowych gdyż twierdzili, że jest to dla nich zbyt niebezpieczne ( bo np. mogliby być zwolnieni z pracy jeśli dyrektorowi nie spodobałyby się działania podjęte przez związki, a poza tym składki związkowe to tylko daremne wyrzucanie pieniędzy ( 1% od podstawy poborów 😀 z czego 60 procent wraca do członków w postaci bonów na święta) Ale oczywiście, że dyrektor powinien w ich sprawie ryzykować utratą stanowiska to przecież całkiem jest oczywiste ;D Tak więc członków związku mieliśmy przez całe lata około 30 na 400 pracowników i z tego powodu możliwości naszego działania były bardzo ograniczone. Jednak po 10 latach wytrwałej pracy nad świadomością pracowników (fakt że też przybyło nam wielu nowych młodych pracowników w tym czasie) udało nam się w tym roku doprowadzić do tego liczba członków wzrosła dość lawinowo do 170. W tej sytuacji jako komisja odważyliśmy się już pójść na zebranie Rady Miasta wraz z naszym dyrektorem który przedstawił radnym całą prezentację wraz ze wszelkimi argumentami wspierającymi nasze żądania. Nawet byliśmy dość zdziwieni że Rada Miasta poparła całkowicie nasze płacowe żądania i radni obiecali nam przedstawić w ciągu 2 tygodni projekt podwyżek prezydentowi miasta. Tak więc możemy powiedzieć że akcja w której dyrektor grał główną rolę zakończyła się wstępnym sukcesem. Niestety gdy wróciliśmy do miejsc pracy komentarze pracowników były tego rodzaju: To niemożliwe, że nasz dyrektor nas w tej sprawie popiera. Na pewno coś knuje i chce uzyskać tylko jakieś korzyści dla siebie. Zrobił to bo związki zawodowe go przymusiły ale tak naprawdę to jest przeciw nam. To tchórz który boi się prezydenta ( oni są oczywiście odważni ;D ) Tak więc podsumowując ten przykład mentalności Polaków mogę stwierdzić tylko jedno. Rządzących mamy takich na jakich żeśmy sobie jako społeczeństwo zasłużyli. Zastanawiam się nawet czy ci nasi politycy i ten nasz polski rząd nie jest lepszy niż ten na jaki polskie społeczeństwo obecnie zasługuje 
Potrzebna jest nam praca nad społeczną świadomością i to jest zadanie dla każdego inteligentnego polskiego obywatela, a bojkot wyborów chyba nie jest tu najlepszym rozwiązaniem. I jeszcze raz podkreślę: Rządy są takie jakie są społeczeństwa które je wybrały - ani lepsze ani gorsze. Zacznijmy więc od przemiany w społeczeństwie, to i rządzący się zmienią.
