"Budujemy nowe światy"

Ciekawy jestem dlaczego nie ma jeszcze uruchomionego programu budowy hotelu dla załogi ISS.

Pieniądze i brak woli ❓

Myślę że brak pieniędzy oraz plany inwestycji w inne programy są tu powodem. NASA i ESA nie planują dalszej rozbudowy ISS, a tylko Rosja planuje jeszcze dodać jeden swój moduł i na tym koniec planów chyba.

Myślę że brak pieniędzy oraz plany inwestycji w inne programy są tu powodem. NASA i ESA nie planują dalszej rozbudowy ISS, a tylko Rosja planuje jeszcze dodać jeden swój moduł i na tym koniec planów chyba.

To nie brak pieniędzy i inne inwestycję są powodem braku programów budowy rotacyjnych habitatów a raczej tzw. "myślenie tunelowe". Zaangażowani we własne projekty nie zauważamy, lub nie przyjmujemy do wiadomości, że inni proponują znacznie lepsze rozwiązania.

Początkiem programu budowy rotacyjnych habitatów mogłoby być testowe wytworzenie za pomocą drukarki 3D kontenera w kształcie sześcianu o krawędzi długości np. 2m z (Fe Ni). Firma Made in Space chwali się że ma już opatentowaną technologię nakładania warstw Ni za pomocą laserów. Taki program kosztowo byłby porównywalny z kosztem doświadczalnej produkcji piwa na orbicie lub innych podobnych.

A co do dmuchanych "Bigelowów" myślę, że nie ma się o co spierać. Statek czy baza z rotacyjnym habitatem ma się tak do "Bigelowów" jak dzisięjszy lotniskowiec do pontonu służącego do przeprawy z jednego brzegu rzeczki na drugą To nie ta skala. Pewnie pojemniki dmuchane znajdą zastosowanie jako awaryjne kapsuły ratunkowe na wypadek awarii głównego statku lub tym podobne.

Kosmiczna winda już w roku 2030 ?

http://www.rp.pl/artykul/55385,1091913-Kos...a-do-nieba.html

Badania i testy laboratoryjne prowadzone w ostatnich latach przyczyniły się do tego, że ten materiałowy, techniczny problem jest bliski rozwiązania. Nadzieję daje nowe tworzywo, które stało się dostępne dopiero na początku XXI stulecia – są to włókna z nanorurek węglowych.

Na podstawie symulacji komputerowych przeprowadzonych przez specjalistów z NASA i JAXA fizycy i technicy doszli do wniosku, że podstawą kosmicznej windy nie może być lina, ale taśma z włókna wykonanego z węglowych nanorurek. Powinna mieć szerokość jednego metra oraz grubość kartki papieru. Symulacje mechaniki i statyki takiej taśmy wskazują, że powinna wytrzymywać nacisk 630 ton na centymetr kwadratowy.

Specjaliści z NASA wybrali już dwa miejsca na kuli ziemskiej dogodne do umocowania windy. Obydwa znajdują się na oceanie, pierwsze – 500 km od Australii, na wysokości Perth, drugie – 3200 km od Hawajów.

Podstawą windy byłyby ogromne pływające konstrukcje, zakotwiczone na dnie. Według amerykańskich i japońskich naukowców technologia wytwarzania włókien z nanorurek węglowych jest już na tyle zaawansowana, że zbudowanie windy kosmicznej możliwe będzie około roku 2030.