- Kapitanie, zbliżamy się do środka pola minowego!- Bardzo dobrze. Podnieść maskowanie! Sternik - chcę mieć okręt ustawiony prostopadle do dotychczasowego kursu, dziobem w stronę min, rufą w stronę asteroidów. Nie koryguj działania bezwładu, podnieś nas tylko "nad" pole... Osłupieli oficerowie spojrzeli na komandora. Ten usmiechnął się tylko.- No co...Witam w szkółce manewrów dziwnych i nietypowych. Pora na kolejną lekcję... Krążownik powoli obrócił się dziobem w dół. Dotychczasowy pęd sprawił, że okręt nadal sunął poprzednim kursem...Tyle, że dla odmiany "brzuchem" do przodu. Jednocześnie wciąż pracujące silniki impulsowe ciągnęły go w górę... Dwa składowe wektory ruchu dały trzeci, wypadkowy... O kierunku skośnym w stosunku do dwóch poprzednich.- Jesteśmy dokładnie "nad" środkiem pola - zameldował po chwili sternik.- No i dobrze. Silniki stop! Okręt zwolnił...By po chwili zamrzeć w bezruchu.- Panie, panowie...Mamy stąd piękny widok na całe pole...I mamy wszystkie jego sektory pod ostrzałem. Taktyczny! Wprowadź koordynaty poszczególnych sektorów i przekaż sternikowi sekwencję ataku. Musicie się dobrze zgrać, żeby obrócić okręt dokładnie w kierunku, jaki będzie potrzebny...- A detonacja radiowa? - spytała przytomnie Klingonka.- Wiesz...Te miny trochę lat mają, nie chcę zgadywać, czy odpalą czy nie...Wolę być gotowy. Wysłać nasze koordynaty do reszty floty, nie chcę, żeby coś nam w okręt wleciało...
