[...] Problem jednak w tym, że zaginając przestrzeń po drodze do odległego układu, sprawiamy, że na pewien czas wiele obiektów astronomicznych znajduje się blisko siebie. Np. jeśli na linii naszego ruchu będzie klika gwiazd, to przez chwile wszystkie będą bardzo blisko siebie i będą na siebie oddziaływać grawitacyjnie. Jeśli potrwa to za długo, to gwiazdy mogą się zderzyć. Jeśli mają jakieś systemy planetarne, to mogą one ulec zniszczeniu. Może się też tak zdarzyć, że wszystkie obiekty zapadną się do czarnych dziur. Dlatego trzeba dysponować olbrzymią mocą obliczeniową do planowania kursu i dokładnej synchronizacji czasowej. [...]
Jeżeli odległość jaką chcemy pokonać byłaby bardzo długa to wtedy faktycznie mogłyby wystapić takie problemy. Jednak można ich uniknąć (lub je zminimalizować). Jeśli na trasie naszej podróży znajdują się gwiazdy lub inne masywne obiekty trasę podróży możemy podzielić w ten sposób żeby te obiekty ominąć. Wtedy trasa podróży nie byłaby już linią prostą tylko łamaną. Statek poruszałby się wtedy tylko wzdłóż odcinków tej właśnie łamanej po czym zatrzymywałby się i znowy zaginał przestrzeń aby przebyć kolejny odcinek.
Do tego oczywiście konieczna jest wiedza na temat położenia wszystkich obiektów na trasie podróży ale w przyszłości to chyba nie będzie problemem. Dzięki nowoczesnym teleskopom kartografia kosmiczna powinna się w szybkim czasie rozwinąć do odpowiedniego poziomu.
